Ακούστηκε για πρώτη φορά σαν κάτι που μας αφορούσε άμεσα, πριν από αρκετά χρόνια. Και μόνο στο άκουσμα της η λέξη ήταν τρομακτική. Παγκοσμοιοποίηση. Δηλαδή; Χωρίς σύνορα πιά, χωρίς ταυτότητα, χωρίς ξεχωριστό τρόπο ζωής; Ναι άνθρωποι όλοι, με τις ίδιες αγωνίες, με τα ίδια όνειρα αλλά υποδουλωμένοι; ισοπεδωμένοι; όλοι ένα; Και οι παραδόσεις μας, η κληρονομιά μας; Πως θα μπορούσαν οι διάφοροι πολιτισμοί να γίνουν ένα; Κοινωνίες με διαφορετικές δομές η κάθε μία, διαφορετικό τρόπο ζωής διαφορετικές αξίες. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που ερχόταν και τι ήθελαν οι δημιουργοί του από εμάς.
Συνέχισε να ακούγεται μέσα από τα ΜΜΕ ,μπήκε σιγά -σιγά στις καθημερινές μας συζητήσεις, δεν ξέραμε στην πραγματικότητα ακριβώς περί τίνος επρόκειτο. Ίσως σαν θεωρία να είχαμε κάποια πράγματα στο μυαλό μας δεν μπορούσαμε όμως να καταλάβουμε αυτό που είναι και το πιο κρίσιμο σημείο σε κάθε θεωρία. Η εφαρμογή της στην πραγματική ζωή. Ώσπου κάποια στιγμή είδαμε επάνω σε επώνυμα προιόντα μεγάλων Δυτικών εταιριών την ένδειξη “made in ……” Ανατριχίλα. Καταλάβαμε ότι έρχεται μία καινούργια εποχή. Ώστε ο Αμερικανός μεταφέρει την παραγωγή του σε Ασιατικές χώρες , με ελάχιστο κόστος, απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, και εκμετάλλευση της ανείπωτης φτώχιας και δυστυχίας αυτών των κοινωνιών. Και ο λόγος πανάρχαιος. Συνυφασμένος με τα ένστικτα του Ανθρώπου για τα οποία όμως η φύση έχει φροντίσει να βάλει σαν φύλακες την ηθική και το ανθρώπινο συναίσθημα. Το κέρδος λοιπόν, η απληστία, η αλαζονεία. Κάποιοι στάθηκαν ψύχραιμοι και προσπάθησαν να βρούν θετικά σημεία μέσα σ` αυτόν τον τυφώνα. Κάποιο πιθανό όφελος για τις κοινωνίες αυτών των χωρών, κάποια αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου, ίσως μια καλύτερη ζωή για αυτούς τους ανθρώπους . Όχι. Ψέματα. Όλα ψέματα. Το διεθνές κεφάλαιο δεν κάνει τέτοιου είδους ανταλλαγές και συμφωνίες. Μόνο παίρνει, μόνο εκμεταλλεύεται. Την ανάγκη των ανθρώπων, την ανημπόρια των κοινωνιών, την ανεπάρκεια των κυβερνήσεων αυτών των χωρών. Καλός εργάτης είναι ο φθηνός εργάτης, φιλική χώρα άξια για την προσοχή τους είναι μόνο αυτή που τους απαλλάσσει από κάθε μορφή φορολογίας, αυτή που προσφέρει γη και ύδωρ χωρίς να ρωτά και χωρίς να ζητά. Πόσο πιο έντιμη και ανθρώπινη φαντάζει(αν είναι ποτέ δυνατόν) η Αποικιοκρατία. Τουλάχιστον εκεί, η κατοχή ήταν φανερή και ξεκάθαρη, οι κατακτητές ζούσαν στην χώρα που κατακτούσαν. Δεν το δεχόμαστε σαν καθεστώς αλλά υπήρχε έστω αυτό. Ενώ εδώ. Κατάκτηση με το χρήμα, με την θέση εργασίας, με το εμπόριο της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή. Και τελικά η εκμετάλλευση και η διάψευση κάθε προσδοκίας. Ο τυφώνας έφτασε κάποια στιγμή και στην Ελλάδα. Πολυεθνικές εταιρίες με παρουσία ετών στη χώρα άρχισαν να περικόπτουν δικαιώματα, να αλλάζουν εργασιακές σχέσεις, όλα κερδισμένα μέσα από αγώνες χρόνων και χρόνων. Οι αντιδράσεις των εργαζομένων αντιμετωπιζόταν με την γνωστή παγκόσμια απειλή. «Τα μαζεύω και πάω αλλού» Το έδαφος πρόσφορο και οι επιλογές δεκάδες. Η υποανάπτυκτη Τουρκία με το μεγάλο και φθηνό εργατικό δυναμικό, αλλά και οι γειτονικές χώρες των Βαλκανίων, μόλις βγαλμένες από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που τις έφεραν στο χείλος του γκρεμού. Οικονομίες κατεστραμμένες και κοινωνίες βασανισμένες επί δεκαετίες από τον δογματισμό του Υπαρκτού σοσιαλισμού. Και έφυγαν. Έκαναν την απειλή τους πραγματικότητα. Η Ελληνική κοινωνία στάθηκε για μια στιγμή αμήχανη μπροστά στον κίνδυνο της αποβιομηχανοποίησης και της ανεργίας. Κι όμως. Δεν χαθήκαμε. Τα κενά αναπληρώθηκαν, οι θέσεις εργασίας σιγά-σιγά ξανακερδήθηκαν, η συγκινητική σύμπνοια της Ελληνικής οικογένειας και της Ελληνικής κοινωνίας έκανε και πάλι το θαύμα της. Σταθήκαμε και χωρίς αυτούς.
Η επαγρύπνηση είναι η απάντηση στα σχέδια των αφεντικών της Νέας Τάξης που είναι πολύ μεγαλύτερα και πολύ πιο επικίνδυνα από αυτά που έχουμε δεί μέχρι τώρα. Η οικονομική υποδούλωση είναι μόνο ένα μέσον, ένα εργαλείο για να φτάσουν πολύ πιο μακριά. Οι πολιτισμοί, οι διαφορετικότητες της κάθε κοινωνίας, η άρνηση της εξομοίωσης, είναι τα εμπόδια στο δρόμο για τον εφιάλτη που λέγεται Ομογενοποίηση των λαών. Ισοπέδωση των κοινωνιών. Γλώσσες, θρησκείες, πολιτιστικές κληρονομιές, ιστορία του κάθε Έθνους είναι οι εχθροί των αλαζόνων που βλέπουν τον κόσμο σαν μια αγορά και τους ανθρώπους σαν καταναλωτές και μόνο. Πόσο πιο εύκολα περνιούνται σε μια Παγκοσμιοποιημένη Κοινωνία αποφάσεις ενάντια σε Εθνικά θέματα, σε θέματα Πρόνοιας, ανθρώπινης αλληλεγγύης, θέματα ιερά και καθοριστικά για τις ζωές των ανθρώπων.
Η μικρή Ελλάδα για μια ακόμη φορά έδειξε τον δρόμο. Δεν προσκυνά δεν υποκύπτει και δεν παρακαλά. Φίλοι με όλες τις κοινωνίες και με όλα τα Έθνη, παγκόσμια ειρήνη, συνεργασία των Λαών, απειθαρχία όμως και αντίσταση στην εκμετάλλευση και στην έλλειψη σεβασμού από τον ισχυρό προς τον ανίσχυρο. Έκαναν ένα λάθος οι παγκόσμιοι συνωμότες. Δεν ήξεραν ότι Έθνη με ιστορία με πολιτισμό και με κληρονομιά από τις προηγούμενες γενιές δεν υποκύπτουν και δεν αφομοιώνονται.
Σ. Κ...
